بررسی چالش:
فشار احتراق در حالت کارکرد درجا و دور موتور کم، کمتر از حالت کارکرد در دور موتورهای بالا است. در نتیجه، رینگهای تراکم با فشار کمتری به دیوارههای سیلندر فشار میآورند. تأثیر این امر در درجه اول در کاهش عملکرد جمع کردن روغن توسط رینگ فشاری دوم دیده میشود. در برخی از موتور خودروها این امر منجر به افزایش مصرف روغن میشود.
بررسی راه حل:
بنا به دلایلی که توضیح داده شد، سازندگان موتور خودرو عمداً فاصله اتصال در رینگهای پیستون را به عنوان بخشی از طراحی در نظر میگیرند. شکاف بزرگتر به این معنی است که فشار احتراق سریعتر در شیار رینگ و در نتیجه به پشت رینگ پیستون اعمال میشود. این تنظیم به بهبود عملکرد جمعکردن روغن و آببندی و همچنین مصرف روغن در حالت کارکرد درجا و دور موتور کم کمک می کند.
اطلاعات تکمیلی:
اغلب تصور میشود که فاصلههای بزرگ اتصال رینگ پیستون منجر به افزایش مصرف روغن میشود. با این حال، این فرض در واقع هیچ مبنایی ندارد. فاصلههای بزرگ اتصال رینگ پیستون باعث افزایش اندک میزان ضربه میشود، اما نه مصرف بیش از حد روغن.
درست است که با افزایش سایش، رینگهای پیستون و همچنین شکافهای اتصال رینگ پیستون بزرگ میشوند. اگر سطح مقطع رینگ پیستون کاهش یابد، رینگ به طور موثر عمل نمیکند و دیگر به درستی آببندی نمیشود. شکاف اتصال بزرگ و مصرف بیش از حد روغن هر دو نتیجه سایش رینگ پیستون هستند.
1
2
3
4
5
از مجموع 0 امتیاز
شما هم درباره این مقاله نظر خود را بنویسید